หลุมอุกกาบาตบนดวงจันทร์มีรูปทรงเหมือนกับจานรับสัญญาณของกล้องโทรทรรศน์วิทยุอยู่แล้ว และยังมีขนาดที่เหมาะสมให้เลือกใช้จำนวนมาก เฉพาะที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่า 1 กิโลเมตรก็มีอยู่หลายแสนหลุม Saptarshi Bandyopadhyay ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีหุ่นยนต์ของนาซาซึ่งอยู่เบื้องหลังแนวคิดนี้ได้เลือกตำแหน่งของ LCRT อยู่ที่ด้านมืดของดวงจันทร์เนื่องจากมีสัญญาณรบกวนน้อยที่สุด
กล้องโทรทรรศน์วิทยุ LCRT จะสามารถตรวจจับสัญญาณที่มีความยาวคลื่นและความถี่ซึ่งไม่สามารถตรวจพบได้จากโลก สามารถทำงานได้โดยไม่ถูกขัดขวางจากชั้นบรรยากาศไอโอโนสเฟียร์หรือคลื่นรบรวนอื่นๆรอบโลกของเรา และโดยเฉพาะในปัจจุบันมีดาวเทียมวงโคจรต่ำของโลกเพิ่มขึ้นจำนวนมากทำให้การตรวจจับสัญญาณต่างๆจากนอกโลกทำได้ยากขึ้นไปทุกที
“ดวงจันทร์จะทำหน้าที่เป็นโล่ป้องกันเสียงและการรบกวนจากแหล่งกำเนิดบนโลก, ไอโอโนสเฟียร์, ดาวเทียมที่โคจรรอบโลก และเสียงรบกวนจากคลื่นวิทยุของดวงอาทิตย์ในช่วงกลางคืน” Bandyopadhyay กล่าว “LCRT จะสามารถทำให้เกิดการค้นพบทางด้านจักรวาลวิทยาอย่างมากมายโดยการสังเกตเอกภาพยุคแรกในช่วงความยาวคลื่น 10 – 50 เมตรซึ่งยังไม่เคยถูกสำรวจโดยมนุษย์มาก่อนเลยจนถึงปัจจุบัน”
แผนการเบื้องต้นในการสร้าง LCRT พวกเขาจะใช้หุ่นยนต์ดึงลวดออกไปวางเป็นตาข่ายภายในหลุมอุกกาบาตและขึงตัวรับสัญญาณไว้ตรงศูนย์กลาง (ตามรูปด้านล่าง) งานทุกอย่างจะทำโดยอัตโนมัติไม่ต้องมีมนุษย์คอยควบคุมซึ่งจะทำให้โครงการมีค่าใช้จ่ายไม่สูงมาก นี่เป็นเพียงแค่ขั้นเริ่มวางแผนเท่านั้น ยังไม่มีความชัดเจนว่าจะใช้หลุมอุกกาบาตไหนสำหรับโครงการนี้ แต่นับว่าเป็นโครงการที่น่าสนใจมากและจะต้องจับตาดูกันต่อไปในช่วงหลายปีข้างหน้า
กล้องโทรทรรศน์วิทยุที่ใหญ่ที่สุดในโลกในปัจจุบันมีชื่อว่า Five-hundred-meter Aperture Spherical radio Telescope หรือ FAST ตั้งอยู่ที่มณฑลกุ้ยโจว ทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีน FAST ประกอบด้วยจานยักษ์ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 500 เมตร แต่ยังมีขนาดเพียงเพียงครึ่งเดียวของกล้องโทรทรรศน์วิทยุ LCRT ดังนั้นการจะทำโครงการนี้ให้เป็นจริงจึงนับว่าท้าทายและน่าติดตามอย่างยิ่ง
ข้อมูลและภาพจาก sciencealert, cnet