หลังจากนั้นพวกเขาก็เปลี่ยนห้องสตูดิโอที่ติดตั้งผืนผ้าใบให้กลายเป็นห้องมืด ตั้งเครื่องโปรเจคเตอร์สำหรับฉายภาพเนกาทีฟของรูปภาพที่ต้องการ ทำการฉายภาพเนกาทีฟให้แสงสาดไปบนผิวของหญ้าที่ปลูกไว้บนผืนผ้าใบ และทิ้งเอาไว้ให้หญ้าเจริญเติบโตอีกราวสองสามสัปดาห์
หญ้าบริเวณที่ได้รับแสงมากจะสร้างคลอโรฟิลล์มากจึงมีสีเขียวเข้ม หญ้าบริเวณที่ได้รับแสงน้อยก็จะมีสีอ่อน ส่วนหญ้าบริเวณที่ไม่มีแสงจะเจริญเติบโตเช่นกันแต่มันจะอ่อนแอและมีสีเหลือง ดังนั้นผืนหญ้าจึงกลายเป็นรูปภาพแบบภาพขาวดำตามภาพเนกาทีฟแต่โทนสีจะเป็นเขียวกับเหลือง
สำหรับเรื่องขนาดของภาพตัวศิลปินจะต้องหาจุดที่ดีที่สุดให้ได้ภาพที่มีความละเอียดคมชัดตามที่ต้องการ แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ต้องผ่านการลองผิดลองถูกเรียนรู้กันมากพอสมควร เพราะมันคือปรากฏการณ์ที่น่าอัศจรรย์
ผืนผ้าใบที่มีชีวิตนี้หากมันได้รับน้ำสม่ำเสมอเป็นประจำและเก็บไว้ในที่ที่มีแสงน้อยๆ มันสามารถอยู่ได้นานแบบไม่มีกำหนดเลยทีเดียว ต้องขอบคุณศิลปินทั้งสองท่านที่ได้สร้างสรรค์ผลงานยอดเยี่ยมแบบนี้ขึ้นมา ชีวิตกับศิลปะจะอยู่เคียงคู่กันตลอดไป
ข้อมูลและภาพจาก treehugger, ackroydandharvey