ในการรักษาการติดต่อกับศูนย์ควบคุมบนโลกนั้นยานวอยเอจเจอร์ 1 จะต้องปรับทิศทางของเสาอากาศให้ชี้มาที่โลกโดยใช้อุปกรณ์ที่เรียกว่า Thruster ซึ่งจะจุดเชื้อเพลิงขับดันช่วงสั้นๆเป็นมิลลิวินาทีที่นาซาเรียกว่า “puffs” เครื่อง Thruster ของยานวอยเอจเจอร์ 1 ทำงานเป็นปกติมาตลอดจนกระทั่งถึงปี 2014 วิศวกรของนาซาพบว่ามันเริ่มเสื่อมแรงขับดันน้อยลงไปทุกที
นาซาระดมทีมผู้เชี่ยวชาญมาศึกษาปัญหาและหาทางแก้ไข และพวกเขาก็พบทางออกที่ไม่ธรรมดาคือพยายามทำให้ Thruster อีกชุดหนึ่งที่เรียกว่า TCM ซึ่งถูกปิดการใช้งานมานาน 37 ปีเพื่อประหยัดพลังงานหลังจากสิ้นสุดภารกิจหลักเมื่อปี 1980 กลับมาใช้งานได้อีกครั้ง
แต่งานนี้ก็ไม่ง่ายเนื่องจากทีมงานต้องกลับไปขุดค้นข้อมูลเก่าและตรวจสอบซอฟต์แวร์ที่เขียนด้วยภาษาแอสเซมบลีซึ่งปัจจุบันไม่ได้ใช้กันแล้ว และ TCM Thruster 4 ตัวซึ่งติดอยู่ด้านหลังของยานนี้ก็ยังไม่เคยใช้ทำ puffs เพื่อปรับทิศทางตัวยานเองมาก่อนเลย
วันที่ 28 พฤศจิกายน 2017 ทีมวิศวกรได้ทำการจุดไฟ Thruster ทั้งสี่เป็นครั้งแรกในรอบ 37 ปีและทดสอบความสามารถของมันในการปรับทิศทางตัวเองโดยการทำ puffs นาน 10 มิลลิวินาที เนื่องจากยานอยู่ไกลมาก ดังนั้นกว่าสัญญาณจะเดินทางจากยานถึงโลกทีมงานต้องรอผลอย่างใจจดใจจ่อนานถึง 19 ชั่วโมง 35 นาที แล้วพวกเขาก็พบว่า TCM Thruster ทำงานได้อย่างสมบูรณ์แบบ
นาซามีแผนจะเปลี่ยนไปใช้ TCM Thruster ในเดือนมกราคมปีหน้า แต่การใช้ TCM แต่ละตัวต้องมีการเปิดใช้ฮีตเตอร์ซึ่งต้องใช้พลังงานจึงเป็นข้อจำกัดของการใช้งาน และเมื่อไม่มีพลังงานมากพอที่จะไปเดินฮีตเตอร์ ทีมงานก็จะกลับไปใช้ Thruster ชุดเดิม การเปิดใช้ TCM Thruster จะช่วยยืดอายุยานวอยเอจเจอร์ 1 ออกไปได้อีก 2 -3 ปี
ทีมงานมีแผนที่จะทดสอบ TCM Thruster ของยานวอยเอจเจอร์ 2 ด้วยเมื่อถึงเวลา แต่ขณะนี้ Thruster ของยานวอยเอจเจอร์ 2 ยังทำงานได้ดีอยู่ ยานวอยเอจเจอร์ 2 ก็กำลังอยู่บนเส้นทางไปสู่ที่ว่างระหว่างดาวเช่นกัน และจะไปถึงในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า
ข้อมูลและภาพจาก nasa, newatlas